مرگ بر جنگ

مرگ بر جنگ

چند روزی بود که به محضر رفت و آمد می کردند . مدارکشان را که کامل کردند نزد من آمدند.

” پدرم حال خوبی نداره . نمیتونه بیاد سر عقد. میشه بدون حضور اون خطبه عقد رو بخونین؟”

جواب دختر منفی بود. گفتم که اگر ایشان بیمارند و نمی توانند حرکت کنند و به محضر بیایند یا مثلا در بیمارستان بستری هستند من می روم و همانجا از او وکالت می گیرم. دیگر نیازی به آمدن به محضر ندارند.

گفت : نه آخه.. اونجوری نیست … پدر من یه جورایی مشکل روانی داره . اگه بیاد اینجا آبرومونو میبره.

متوجه قضیه شدم . گفتم اشکالی ندارد. بگذارید زودتر بیایند تا وکالت بگیرم.

گفتند که : اینجاست .. تو ماشینه . اگه می خواین بگم بیاد.

پدر آمد . او عرض سالن دفتر را به سرعت طی می کرد و بالا و پایین می پرید.. گاهی خنده های رعب آور می کرد و گاه بحثی را ظاهرا منطقی اما بی سرو ته و طولانی پی می گرفت هرچند نسبت به عقد دخترش کاملا آگاه بود .

روز عقد وقتی مهمانها آمده بودند و عروس و داماد منتظر شروع مراسم، پدر را آوردند و در همان محوطه حیاط دفتر ، همکارم اوراق را برد و با قرار دادن بر روی صندوق عقب خودرو گلکاری شده ،  آنها را در مقابل پدر قرار داد تا امضا کند.

تجربه یک عاقد : پدر مجروح جنگی بود.. موج انفجار بیست و چند سال بود که او را به این عذاب فراخوانده بود… برای خود و برای خانواده .

از سایت : یک عاقد

بخوانید و فکر کنید و کاری بکنید

بخوانید و فکر کنید و کاری بکنید

عادت کرده ایم، هر جا فرمی پر می کنیم وقتی سوال شده فرزند؟ نام پدرمان رابنویسیم اصلا، به طور کلی وقتی خودمون را معرفی می کنیم می گوییم، فلانی فرزند........ و نام پدرمان را می آوریم.

انشاالله هر کس پدرش در قید حیات است خدا برایش نگهداردش وهر کس هم نعمت پدر داشتن را از دست داده خدا پدرش را بیامرزد. اما براستی ما فقط فرزند پدرانمانیم که هر کجا سوال می شود اینگونه پاسخ می دهیم.

چند روز پیش در یکی از سایتها عکسی از سنگ قبر دکتر حسن حبیبی ( رییس فقید فرهنگستان علوم ، معاون اول دولت آقای هاشمی و دولت اول آقای خاتمی ) دیدم ، خیلی مرا به فکر برد. در روی سنگ قبر در کنار نام پدر نام مادرش راهم آورده. ای کاش این موضوع نهادینه می شد. نه فقط برای سنگ قبرهایمان، تجدیدنظری می کردیم و در هزاران فرمی که روزانه به عنوان اطلاعات شخصی تکمیل می کنیم. جایی هم برای آنان که ادعا می کنیم بهشت زیر پایشان است پیش بینی کنیم.

یادمانباشد ، مادران گوهرهای ناب و دست نیافتنیند .