هشتاد میلیون ناقابل
وزیر راه و شهرسازی، بی‌خبر از دردِ مردم، میگوید زوج‌های جوان برای خانه‌دار شدن، باید 20 میلیون تومان پس‌انداز داشته باشند و 40 تا 50 میلیون تومان دیگر را از پدر، مادر و برادر خود تأمین کنند تا به همراه یک فقره وام 80 میلیون تومانی بتوانند قدرت خرید مسکن را در بازار به دست آورند.
یکی نیست به ایشان بگوید اگر مردم عادی توانایی فراهم کردن 70 میلیون تومان را داشتند که دیگر نیازی نبود شما خودتان را به زحمت بیندازید؛ بقیه‌اش را هم خودشان تأمین می‌کردند.
آقای وزیر! تا به حال شده اجاره خانه‌ات عقب افتاده باشد؟ تا به حال شده سرِ سال، صاحب‌خانه جوابت کند و مثل خانه‌به‌دوش‌ها، سال به سال اسباب‌کشی کنی؟ شده سرِ سال، پولی نداشته باشی که روی پولِ پیش یا پولِ رهن بگذاری برای تمدید قرارداد اجاره؟ اصلاً تا به حال مستأجر بودی؟!
راستی یک سؤال! 25 میلیون تومان وام قرض‌الحسنه مسکن مهر تورم‌زا بود اما 80 میلیون وام شما نیست؟!
***
نمی‌توانید 70 میلیون تومان جور کنید؟ به جهنم! خدا شما را فقیر و مستضعف آفریده است؛ چیکار کنیم ما!
سید محسن میر شمسی
متاسفم که تاریخ درسی برای مدعیان نمی شود
چقدر این رفتار آقای روحانی آشناست یاد لجبازیهای احمدی نژاد افتادم ....
بعد از استیضاح امروز فرجی دانا ، روحانی طی حکمی فرجی دانا با سمت مشاور خود انتخاب کرد .
((( این رفتار در رئیس جمهور قبلی هم متاسفانه دیده شد )))
آقایان مسئول انرژی خود را صرف خدمت به این ملت شریف کنید نه لج و لجبازی با جناح و جبهه و ....
متاسفم که تاریخ درسی برای مدعیان نمی شود ...
آقازاده های هجده میلیارد دلاری و دولت راستگویان
آقازاده های هجده میلیارد دلاری و دولت راستگویان
یک عده ای به سرکردگی آقازاده
بزرگ در دوران سید محمد خاتمی رفتند و با دریافت رشوه و فساد مالی بخشی از
اموال ملت ایران را به ثمن بخس به طرف اماراتی واگذار کردند
در دوران احمدی نژاد با مشخص شدن ابعاد فساد مالی و به تاراج رفتن ثروت ملی جلوی اجرای این قرار داد گرفته شد
طرف اماراتی قضیه هم رفت و در دیوان لاهه به اتهام ممانعت از اجرای قرار
داد قانونی از ایران شکایت کرد که با توجه به نوع دفاع دولت احمدی نژاد
مبنی بر فاسد و رشوه خوار دانستن طرف ایرانی قرار داد از اقدام خود دفاع
کرد که طی دو نوبت دیوان لاهه به نفع ایران رای صادر کرد
بعد از به
ریاست رسیدن شیخ حسن و انتصاب همان افراد فاسد موثر در تنظیم قرار داد به
پست های مهم وزارت نفت طرف اماراتی مدعی شد که اگر فسادی صورت گرفت پس چرا
متهمین به فساد در کشور خود محاکمه و مجازات نشده اند و به این طریق کشور
ایران به پرداخت جریمه 18 میلیارد دلار ی به طرف اماراتی محکوم شد
حالا عده ای پیدا میشوند و می گویند : چرا برای جلوگیری از ضرر کمتر ، ضرر بیشتری را متوجه کشور ایران کرده اید؟!
می گویند : اگرچه قرار داد بر اساس فساد و زد و بند و رشوه تنظیم شد اما اجرایی کردنش بهتر از تقوقف اجرای آن بوده است
اما سوالی که این افراد باید بدان پاسخ بدهند اینست که چرا برای جلوگیری
از ضرر و زیان و جریمه ایران افراد مرتبط با این فساد و رشوه خواری در داخل
ایران محاکمه و مجازات نشده اند؟!
یعنی این آقازاده ارزشی بیش از 18 میلیارد دلار برای کشور ایران دارد؟!
ظاهرا منظور این افراد اینست که چون این آقایان را نمی شود در این مملکت
محاکمه کرد پس باید تن به هر قرارداد فاسدی که اینها می بندند بدهیم
و
شاید هم این پیام را به جامعه می دهند که اگر نگذارید با خیال راحت و آسوده
به غارت اموال ایران و ایرانیان ادامه بدهیم کشور را با ضرر و زیان بیشتری
مواجه می کنم
***********************
اون افرادی که برای میزان
هزینه سفردکتر احمدی نژاد و همسرش به نیویورک چرتکه می انداختند و از
تریبون بی بی سی فارسی بر سر دکتر احمدی نژاد عربیده می کشیدند دقیقا الان
کجان؟!
شاه سلطان حسین و این همه ماجرا؟!
شاه سلطان حسین و این همه ماجرا؟!
«اگر روزی در میان مسئولان کشور، مسئولان بی جرئت و ضعیفی همچون شاه سلطان حسین پیدا شوند، حتی اگر در میان مردم نیز شجاعت و آمادگی وجود داشته باشد، کار مملکت و جمهوری اسلامی تمام است، چرا که مسئولان ترسو و مقهور، ملت‌های شجاع را نیز به ملت‌های ضعیف تبدیل می‌کنند».
این جملات از آیت الله خامنه ای که در طی سخنرانی ایشان در دانشگاه علم وصنعت ایراد شد ،جریانی از تفسیر و تعبیرها را به همراه داشت. تنها این کلمات نبود که انگیزه ای بر آن تفسیرها شد بلکه توصیف ایشان از آقای محمود احمدی نژاد به عنوان فردی «انقلابی، متعهد ، کارآمد، فعال و شجاع» نیز مزید بر علت گردید.
از سوی دیگر، سخنرانی رهبری در دانشگاه علم و صنعت اهمیت خاصی دارد. آقای محمود احمدی نژاد تحصیلات دانشگاهی خود را در این دانشگاه گذراند و توانست عضو هیئت علمی همین جا شود که به این دلیل، وی همواره برای خود شخصیتی آکادمیک قائل بوده است. در کلامی کوتاه، ایراد سخن از سوی آیت الله خامنه ای در جایی صورت گرفت که پایگاه اصلی احمدی نژاد بوده است.
آیا با توجه به این نکات، سخنان مقام رهبری اشاره مشخصی به دو رییس جمهور پیشین و فعلی داشته است؟
برخی، سخنان رهبری را در همین جهت دانسته و معتقدند که ایشان به صورت مشخص از رییس جمهور فعلی در برابر قبلی حمایت کرده اند. برای مثال، می توان به مطلب امیرحسین کبیری که از سوی دفتر پژوهش و بررسی خبری از خبرگزاری ایرنا اشاره کرد. به نوشته وی؛ «دولت عدالت محور نهم در فضایی مملو از عدم عزم جدی برای مبارزه با فساد و خودباختگی در برابر تئوری‌های غربی و عدم قاطعیت در مواجهه با مسایل بین المللی ، روی کار آمد ... دکتر احمدی نژاد با انتقاد از بی جراتی و ضعف موجود در میان مسئولان گذشته به احیای حقوق و عزت از دست رفته ملت همت گمارد به گونه‌ای که موجبات برخورداری از دانش هسته‌ای را فراهم آورد».
حجت‌الاسلام والمسلمین سعیدی، نماینده ولی فقیه در سپاه پاسداران، شاه سلطان حسین مورد نظر مقام معظم رهبری را به جریانی از اصلاحات مربوط دانست و گفت؛ «در دوره اصلاحات افرادی در بدنه دولت حضور داشتند که به اصول جهان‌بینی توحیدی اعتقادی نداشتند که بسیار مایه تاسف بود». در این بین، سخنرانی مدیر مسئول کیهان در مشهد و گزارش سایت یاری نیوز، سایت حامی خاتمی، و واکنش خبری به این گزارش در حاشیه همان تعابیر به وجود آمد.
جو به وجود آمده از این تفاسیر بالاخره آقای خاتمی را به واکنش واداشت. خاتمی در سخنرانی خود در کرمانشاه؛ با اشاره به سخنرانی مقام رهبری گفت؛ «متاسفانه بعد از سخنان ایشان، کسانی تفسیرهایی عجیب انجام دادند و گفتند که رهبری تکلیف را مشخص کردند که چه کسی انتخاب شود و چه کسی در صحنه بیاید و این طور القا می کنند که یک جریان باید بماند و جریان دیگر باید کنار برود، مگر رهبری خودشان نمی توانند مطالب را بگویند؟».
از سخنان خاتمی روشن است که وی تفاسیر انجام شده از سخنان رهبر عالی مقام جمهوری اسلامی ایران را بیش از اظهار نظرهای پراکنده می داند. به گفته وی «این تفسیرها ما را نگران می کند که آنها تکلیفشان را این طور بدانند که در مقام عمل هم فقط به خواست خود توجه کنند و بر خلاف قانونی که معین شده است عمل نمایند».
پرواضح است که آقای خاتمی این گونه تفاسیر را حاکی از جریانی می داند که با دست آویز قرار دادن آن سخنان به دنبال تحمیل اراده خود به مردم در انتخابات ریاست جمهوری آینده است.
بحث در این که مقصود و منظور آیت الله خامنه ای از ذکر شاه سلطان حسین صفوی چه چیزی بوده و قصد ایشان بیان یک هویت سیاسی و هشدار نسبت به آن بوده یا مصداق خاصی را مد نظر داشته و تفاسیر تا چه مقدار راه صواب رفته اند، بحثی مطول و تا اندازه زیادی به حاشیه رفتن و جوسازی خواهد بود.
در این میان یک نکته قابل توجه است که نمی توان آقای خاتمی را مصداق و منظور رهبری از ذکر شاه سلطان حسین دانست. در حقیقت، شأن و جایگاه آقای خاتمی بیش از آن است که رهبری آن را نادیده بگیرد و نمی توان چنین چیزی را از ایشان توقع داشت. شاید به همین دلیل است که آن کسانی که خواسته اند تفسیر را به سوی خاتمی متوجه کنند احتیاط به خرج داده اند و به صراحت سخن نگفته اند. اما گذشته از هر سخنی، چرا چنان تفاسیری مجال پیدا کرده و برخی گمان کرده اند مقصود از شاه سلطان حسین شخص آقای خاتمی است؟!
در اینجا شاید اشاره به گفته ای از آقای شریعتمدار بد نباشد به خصوص که وی از منتقدان اصلی و مشهور آقای خاتمی است. شریعتمداری با توهین دانستن قیاس آقای خاتمی به شاه سلطان حسین، گفت؛ «وقتی همین روزنامه‌های دوم خردادی به آقای خاتمی اهانت کردند و او را با سلطان حسین صفوی و گورباچف مقایسه کردند، تنها یک روزنامه از ایشان حمایت کرد و آن هم کیهان بود». شاید کسی با این سخن شریعتمدار موافق نباشد و آن همه هجمه ای را یادآور شود که زیر نظر مدیر مسئول کیهان علیه خاتمی و جریان اصلاح طلبی، چه در آن هشت سال و چه بعد از آن انجام شد. این یادآوری درست، اما گفته آقای شریعتمداری نیز خالی از وجه نیست.
وجه گفته شریعتمدار را باید در کردار و گفتار آن دسته از مدعیان اصلاحات دید که با طرح عبور از خاتمی زمینه چنین قیاسی را فراهم کردند. این موضوع چه در آن هشت سال و چه اکنون تداوم دارد. برای مثال، می توان به سخنان آقای زیدآبادی اشاره کرد که خاتمی را برای مدیریت کشور مناسب نمی داند؛ «زیرا تمام بحران های زمان خاتمی بسیار کم عمق تر از بحران های کنونی بود اما ایشان نتوانست مدیریت کند». نقد دوره ریاست جمهوری خاتمی و عملکرد وی و جریان اصلاحاتی که با وی به راه افتاد، کاری جدی است که به جد می توان گفت لزوم و ضرورت چنین نقدی همچنان زمان می طلبد، اما چنین حرفی به معنای تایید گفته آقای زید آبادی نیست.
مسئله در این نکته اساسی است که آقای خاتمی نیز در سخنان خود به آن اشاره کرده وگفته است «نمیتوان یک شبه انتظار تحقق همه آنها را داشت».
برخی، اصلاحات و آرمانها را "معجزه" می دیدند و توقع حصول یک شبه خواسته های خود را داشتند. چنین توقعی همانند آن توقع معجزه ای است که مخالفان آنان در صورت دیگر دارند که البته در مورد آنان هماهنگ با اصولشان است اما در مورد معجزه طلبان اصلاحاتچی خیر.
نکته ای که خاتمی اشاره کرده است گویای شخصیت شاه سلطان حسین نیست بلکه گویای تدبری است که برخی از یاران و شرکای وی از آن بی بهره بودند و به همین دلیل بدون توجه به فرایند زمان، راه صد ساله را در یک شب می جستند. این بی تدبیری ،نخست جرأت یافت تا کسی چون خاتمی را با شاه سلطان حسین صفوی قیاس کند و کاری کند که حتی مخالفان خاتمی نیز جرأت آن را به خود نمی دادند.
احمدی نژاد پس از ریاست جمهوری کجا میرود؟
از دبیرکلی سازمان ملل تا تأسیس بنیاد بهاراحمدی نژاد پس از ریاست جمهوری کجا میرود؟
دیدبان: 13 مرداد روزی است که احمدی نژاد دیگر رئیس جمهور نیست. او 8 سال بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زد و در این مدت توانست خدمات زیادی به جمهوری اسلامی برساند. البته در برنامه ها و عملکرد او اشتباهاتی نیز وجود داشت که در این مجال بررسی نمی کنیم. با توجه به شخصیت و رویهای که احمدی نژاد در این هشت سال داشته است به نظر نمی رسد که او آرام در گوشهای بنشیند و فعالیتهای سیاسی خاصی انجام ندهد. بر این اساس، گمانههای مختلفی درباره فعالیتهای بعدی احمدی نژاد مطرح است از عضویت در نهادهای حکومتی گرفته تا راه اندازی یک حزب یا بنیاد خاص. در ادامه این گمانه ها را مرور می کنیم.
عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای عالی انقلاب فرهنگی از سوی رهبری
یکی از احتمالاتی که درباره شغل بعدی احمدی نژاد وجود دارد عضویت او در مجمع تشخیص یا شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان عضو حقیقی است. رهبری در گذشته این رویه را داشته اند که رؤسای قوایی را که زمان خدمتشان تمام شده است به عضویت در اینگونه نهادها منصوب کنند. مثال این بحث، عضویت حجت الاسلام کروبی در مجمع تشخیص مصلحت نظام در سال 83 و پس از پایان ریاست او بر مجلس ششم و ریاست آیت الله شاهرودی بر هیأت عالی حل اختلاف قوا است. هرچند زمان زیادی از انتصاب افراد حقیقی در این دو نهاد نگذشته است و رهبری در سال 90 اعضای حقیقی جدیدی را به عضویت در این دو نهاد گماشته اند و در آن سال، احمدی نژاد به عنوان شخص حقیقی عضو این دو نهاد نشد، اما احتمال اینکه رهبری در حکمی جداگانه وی را به عنوان یکی از اعضای حقیقی این دو نهاد منصوب کند، دور از ذهن به نظر نمی رسد. البته عدم انتصاب هیچ یک از اعضای تیم احمدی نژاد به عنوان عضو حقیقی مجمع تشخیص مصلحت نیز می تواند اماره ای برای عدم انتصاب وی در مجمع باشد؛ این احتمال با بی میلی احمدی نژاد برای قبول هر گونه حکمی نیز قوی تر می شود.
بازگشت به اصل خویش و تدریس در دانشگاه
احمدی نژاد قبل از برعهده گرفتن پستهای اجرایی به عنوان یکی از اعضای هئیت علمی دانشگاه علم و صنعت شناخته میشد و از سال 1368 عضو هئیت علمی این دانشگاه بوده است و در سال 1376 موفق به اخذ مدرک دکتری خود شده است. او در دانشکده عمران این دانشگاه سالها به تدریس پرداخته است و طی سالهای فعالیت در این دانشگاه، تدوین مقالات و پژوهشهای علمی، راهنمایی دهها پایاننامه کارشناسی ارشد و دکترای تخصصی در زمینههای مختلف مهندسی عمران، راه و حمل و نقل و مدیریت ساخت را بر عهده داشته است. احتمال اینکه بعد از ریاست جمهوری به دانشگاه علم و صنعت برگردد بسیار زیاد است، البته به نظر میرسد تدریس در دانشگاه تنها یکی از فعالیتهای احمدی نژاد پس از ریاست جمهوری باشد و او در کنار تدریس در دانشگاه، فعالیتهای سیاسی دیگری را نیز دنبال کند.
احتمالی عجیب: مشاور روحانی
یکی از احتمالات جالبی که این روزها مطرح شد این است که احمدی نژاد مشاور عالی روحانی شود. محمدرضا عارف هفته پس از انتخابات و در مصاحبه با یکی از نشریات این پیشنهاد را مطرح کرد. در این باره از عارف سؤال شده است:
* اگر رئیس‌جمهور می‌شدید به آقای دکتر احمدی‌نژاد چه پستی را پیشنهاد می‌کردید؟
- من فکر می‌کنم رؤسای جمهور گذشته، نباید هیچ پست اجرایی بگیرند. به هیچ وجه، اما در جایگاه مشاور عالی باید از همه رؤسای جمهور استفاده شود.
* یعنی الان به دکتر روحانی توصیه می‌کنید که از ایشان به عنوان مشاور عالی استفاده کنند؟
حتماً. من توصیه‌ام به آقای روحانی این است که از تمام مدیران ارشد نظام در جایگاه خودشان استفاده کنند.[1]
هر چند که برخی از اطرافیان احمدی نژاد به تعریف از روحانی پرداختند اما انتقادات علنی روحانی به احمدی نژاد و هم چنین عدم گرم شدن روابط این دو نفر بعد از انتخاب روحانی خصوصا در دیدار دو نفره رئیس جمهور کنونی و منتخب این احتمال را بیشتر به یک شوخی برای عارف تبدیل کرده است، اما باید برای به واقعیت پیوستن یا نپوستن این فرضیه تا 13 مرداد صبر کرد.
تشکیل حزب یا بنیاد «بهار»
قبل از انتخابات ریاست جمهوری 84، احمدی نژاد یکی از اعضای فعال جامعه اسلامی مهندسین و جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی بود و اینگونه نیست که سابقه فعالیت در حزبی در کارنامه اش نداشته باشد، البته این دو گروه در سال 84 از احمدی نژاد حمایت نکردند؛ جامعه اسلامی مهندسین لاریجانی را به عنوان کاندیدای نهایی خود معرفی کرد و جمعیت ایثارگران قالیباف را، اما پس از به قدرت رسیدن احمدی نژاد و بخصوص در دولت نهم این دو گروه و بسیاری دیگر از گروههای اصولگر سعی کردند به یاری دولت بشتابند.
اما نظرات احمدی نژاد طی هشت سال گذشته از یک چرخش در رفتار حزبی او حکایت می کند؛ او در طول هشت سال گذشته همواره تأکید داشته است که هیچ حزب یا گروهی او را به قدرت نرساندهاند و این خدا و رأی مردم بوده که دولت نهم و دهم را سر کار آورده است و این بدین معنی است که ظاهراً او دیگر فعالیت حزبی را قبول ندارد. البته به نظر میرسد که این رفتار احمدی نژاد در طول دوران ریاست جمهوری برای امتیاز ندادن به احزاب مختلف بود و او برای بعد از ریاست جمهوری خود برنامه تأسیس حزب یا بنیادی خاص را در ذهن دارد تا بتواند با دوستان و همفکرانش برای رسیدن دوباره به قدرت برنامه ریزی کند. برخی رسانه ها این گمانه را مطرح کرده اند و حتی نام و آدرس این بنیاد را نیز بیان کردهاند: «بنیاد بهار» در خیابان ولیعصر تهران![2]
بازگشت دوباره به «بهشت»
یکی از شایعات جالبی که پیش از انتخابات شورای شهر چهارم مطرح شد، شهردار شدن مجدد احمدی نژاد بود. برخی این شایعه را ساخته جریانات نزدیک به دولت می دانستند و آن را خیلی جدی تلقی نمی کنند. همچنین چمران، رئیس شورای شهر تهران، این موضوع را در حد یک شایعه دانست و گفت که نباید به اینگونه شایعات توجه کرد.[3]
البته هم اکنون که نتیجه انتخابات شورای شهر معلوم شده است و اصلاح طلبان توانستد بیش از 10 کرسی در تهران بدست آوردند و لیست حامیان دولت نتوانست هیچ جایی در شورای شهر تهران داشته باشد، این گمانه در حد بسیار ضعیفی است و گزینه شهرداری تهران فردی است که بتواند رای اکثریت اعضای شورای شهر را به دست آورد که یا گزینه ای از اصول گرایان خواهد بود که طیف های مختلف این جریان در شورای شهر تهران به وی رای دهند و یا آنکه با توجه به اقلیت بودن اصلاح طلبان گزینه ای باشد که بتواند رای دو طرف را داشته باشد و احتمال کمی دارد که احمدی نژاد پس از ریاست جمهوری دوباره به «بهشت» برگردد.
بی اساس ترین ادعا: دبیر کل سازمان ملل
هنگامی که احمدی نژاد در سال 91 و در هنگام سفر به آمریکا گفت که این سفر آخرین سفر من به عنوان رئیس جمهور ایران است، برخی از اطرافیان متملق رئیس جمهور شایعه هایی را مطرح کردند که بسیار دور از ذهن به نظر می رسد. آنها گفتند که سفر بعدی احمدی نژاد به نیویورک با عنوان دبیرکلی سازمان ملل متحد خواهد بود.
البته شاید این اطرافیان ناآگاه از قوانین انتخاب دبیرکل سازمان ملل اطلاع نداشتند؛ قانونی که میگوید: «دبیرکل بنا بر توصیه شورای امنیت توسط مجمع عمومی انتخاب می‌شود.» و شورای امنیت سازمان ملل متشکل از پنج کشور ایالات متحده امریکا، بریتانیا، چین، روسیه و فرانسه است که در انتخاب دبیر کل، توافق هر پنج عضو دائمی این شورا و رأی موافق به این انتخاب در مجمع عمومی سازمان ملل متحد ضرورت دارد و در صورت وتوی هرکدام از این پنج کشور انتخاب دبیر کل باطل خواهد شد.
نتیجه گیری
گمانه ها و فرضیات زیادی درباره شغل بعدی احمدی نژاد وجود دارد که هیچکدام از آنها قطعی نیست و باید تا حدود یک ماه دیگر صبر کرد. البته شخصیت غیرقابل پیش بینی احمدی نژاد نیز در ابهام آمیز شغل او پس از ریاست جمهوری بسیار اثرگذار است. در هر حال، باید در نظر داشت که تجربیات مفیدی که او در این هشت سال کسب کرده است برای جمهوری اسلامی بسیار مغتنم است و حتما بایستی از این تجربیات در محل مناسب خودش استفاده شود، البته اگر خود او مایل به در اختیار گذاشتن این تجربیات باشد!
[1]. http://www.mehrnews.com/detail/News/2078477
[2]. http://www.asriran.com/fa/news/281267
[3]. http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13920319000414
مطلب کیانی زاد